Informacje ogólne o Egipcie

Oficjalna nazwa Egiptu to Arabska Republika Egiptu.  Kraj leży w północno-wschodniej części Afryki, chociaż Półwysep Synaj tworzy lądowy most z południowo-zachodnią Azją, dlatego Egipt nazywany jest również krajem Bliskiego Wschodu.  Jest to kraj transkontynentalny, dzięki temu mówimy o potędze Egiptu w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w basenie Morza Śródziemnego i w świecie muzułmańskim.

 

W języku arabskim Egipt nazywa się مصر lub Miṣr, a w czasach starożytnych kraj był znany jako Kemet, czyli czarna kraina, z powodu aluwialnej gleby osadzonej podczas corocznej powodzi Nilu. Wylew Nilu zapewniał Egiptowi żyzną ziemię, która umożliwiła mu rozwój wzdłuż brzegów rzeki, szczególnie w delcie, gdzie zbierano i nadal uprawiano wiele różnych upraw.

 

 

Egipt obejmuje obszar około 1 001 450 km2 (386 662 mil²) i graniczy z Izraelem i Strefą Gazy na północnym wschodzie;  Morzem Czerwonym na wschodzie;  Sudanem na południu;  Libią na zachodzie i Morzem Śródziemnym na północy.  Jest trzecim najbardziej zaludnionym krajem Afryki i najbardziej zaludnionym na Bliskim Wschodzie.  Większość ludności- około 98 milionów  żyje na brzegach Nilu lub w jego pobliżu.  Zaledwie 5,5% całkowitej powierzchni lądu jest faktycznie wykorzystywane przez ludność, to obszar, który graniczy z Nilem, a pozostałe 94,5% stanowi niezamieszkana pustynia.

 

 

Rzeka Nil biegnie pionowo przez pustynię Sahara, obszar na zachodzie znany jest jako Pustynia Zachodnia lub Pustynia Libijska, a obszar na wschodzie, aż do Morza Czerwonego, nazywany jest Pustynią Wschodnią.

 

Sama pustynia jest praktycznie  niezamieszkana, a stosunkowo małe centra populacji rosną wokół takich oaz jak:  Fayoum, Siwa, Bahariya, Farafra, Dakhla i Kharga na zachodzie, a wszystkiego obszary zamieszkane są ograniczone do wielu wadis (lub dolin) na  wschodzie.

 

 

 

Na pustyni libijskiej znajduje się ogromny obszar zwany Wielkim Morzem Piaskowym, gdzie istnieje kilka zagłębień opadających poniżej poziomu morza.  Należą do nich depresja Qattara, która obejmuje obszar około 18 000 km2 (7 000 mil2) i osiąga głębokość około 133 m (436 stóp) poniżej poziomu morza: jest to najniższy punkt w Afryce.

 

 

 

 

Większość pustyni wschodniej leży na płaskowyżu, który stopniowo wznosi się od Doliny Nilu do wysokości około 600 m na wschodzie.  Wzdłuż wybrzeża Morza Czerwonego znajduje się wiele szczytów, które sięgają 2100 m npm.  Pustynia Nubijska usytuowana jest na skrajnym południu pustyni wschodniej, wzdłuż granicy z Sudanem i jest rozległym obszarem wydm i piaszczystych równin.

 

Półwysep Synaj składa się przede wszystkim z piaszczystej pustyni na północy i nierównych gór na południu; szczyty górujące nad Morzem Czerwonym osiągają  ponad 2100 m (7000 stóp) . Góra Św. Katarzyny zwana Gebel Katherina, mająca 2629 m (8625 stóp), wysokości  jest najwyższym punktem w Egipcie, nieznacznie przewyższającym pobliską górę Synaj nazywaną Górą Mojżesza (Gabal Musa), która mierzy 2285 m (7497 stóp).  Według islamskich, chrześcijańskich i żydowskich wierzeń, biblijna Góra Synaj była miejscem, gdzie Mojżesz otrzymał Dziesięć Przykazań, chociaż nie wszyscy zgadzają się, że akurat była nią owa góra.

Nil uważany jest za najdłuższą rzekę na świecie. Wpływa do Egiptu z terenu Sudanu i ciągnie się, aż na północ przez około 1545 km (960 mil),  wypływa do Morza Śródziemnego.  Od granicy sudańskiej do Kairu Nil przepływa przez wąską, wysadzaną klifami dolinę, która na południe od Edfu liczy ok. 3 km szerokości. Od Edfu do Kairu, Nil mierzy około 23 km szerokości, większość gruntów ornych leży po zachodniej stronie rzeki.  Na północ od Kairu dolina łączy się z Deltą, zanim  Nil wpłynie do Morza Śródziemnego.

Delta to trójkątna równina granicząca z wybrzeżem Morza Śródziemnego na około 250 km (155 mil), dzięki temu jest najbardziej żyznym obszarem Egiptu.  Wysoka tama w Asuanie zmniejszyła jednak przepływ Nilu, kładąc kres corocznej powodzi, co spowodowało, że słone wody Morza Śródziemnego wywołały erozję większości lądu wzdłuż wybrzeża. Obecnie mówimy o czterech płytkich, słonych jeziorach rozciągających się wzdłuż morskiego krańca delty.

Jezioro Nasser, to największy na świecie sztuczny zbiornik wodny, utworzony podczas budowy tamy w Asuanie w 1970 roku. Ma około 480 km (300 mil) długości i 16 km (10 mil) w najszerszym miejscu.  Prawie dwie trzecie tego jeziora znajduje się w Egipcie i rozciąga się

na południe przez granicę sudańską.

 

Od czasów starożytnych, aż po epokę współczesną, Dolina Nilu została podzielona na dwa odrębne regiony, Dolny Egipt i Górny Egipt.  Dolny Egipt, w nim oznaką władzy faraona była czerwona korona, jest obszarem Delty. W Górnym Egipcie, w którym oznaką tej władzy była biała korona, leży cała dolina rozciągająca się  na południe od Kairu (Memfis w okresie faraonów).

Granice lądów, które Egipt dzieli z innymi krajami, wynoszą ogółem 2665 km i obejmują: Strefę Gazy 11 km, Izrael 266 km, Libię 1115 km i Sudan 1273 km.  Linia brzegowa Egiptu liczy 2450 km długości, obejmując Morze Śródziemne, Morze Czerwone, Kanał Sueski i Zatokę Akaba. Wszystkie zatoki, w których można było zbudować porty, ograniczają się do delty.

 

 

 

Egipt ma jedną z najbardziej różnorodnych gospodarek w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Ludność zatrudniona jest w różnych  sektorach gospodarki: rolnictwo 32%;  przemysł 17%;  usługi 39%;  turystyka 12%.

Państwową religią Egiptu jest islam. Prawdziwe oszacowanie odsetka różnych religii jest dość  kontrowersyjnym tematem w Egipcie , ogólnie przyjmuje się, że 80-90% populacji to muzułmanie.  Pięć razy dziennie można usłyszeć „Adhan”, islamskie wezwanie do modlitwy,  które płynie z  głośników wielu minaretów w Kairze i wszystkich miejscach w kraju.  W Kairze – stolicy Egiptu jest wiele meczetów, co spowodowało, że miasto nazywano miastem 1000 minaretów”.

 

 

 

W Kairze znajduje się także znaczna liczba wież kościelnych, kościołów koptyjskich- egipskich chrześcijan.  Chrześcijanie stanowią około 8–18% populacji.  90% z nich należy do natywnego koptyjskiego Kościoła prawosławnego w Aleksandrii, a pozostałe 10% to koptyjski kościół katolicki;  Kościół ewangelicki w Egipcie oraz różne inne wyznania protestanckie.

Pozostałe 2% populacji to Żydzi, większość synagog znajduje się w Kairze.  Islam, chrześcijaństwo i judaizm to jedyne trzy religie, które Egipt uznaje za oficjalne.

Egipt historycznie!

Uważa się, że Egipt jako zjednoczone państwo został utworzony około 3200 pne, choć dzięki zastosowaniu metod datowania radiowęglowego wiadomo, że cywilizacja istniała tutaj od okresu neolitu (8 800–4 700 pne), a być może nawet w okresie paleolitu.

Dlaczego starożytni ludzie postanowili osiedlić się nad brzegiem Nilu? Naukowcy nie znaleźli odpowiedzi na to pytanie, choć powszechnie przyjmuje się, że stało się to z powodu zmiany Sahary w pustynię, zmuszając jednocześnie ludność do poszukiwania wody.  Po zasiedleniu brzegów Nilu i obserwacji regularności i bogactwa corocznej powodzi, w połączeniu z pół izolacją zapewnianą przez pustynie na wschodzie i zachodzie, nastąpił rozwój jednej z największych cywilizacji na świecie.

Ostatnia dynastia tubylcza w 341 r pne, poddała się aneksji Persów , a następnie tereny te zostały zaanektowane zostały przez Greków, Rzymian i Bizantyjczyków.  W VII wieku Arabowie wprowadzili islam jako główną religię, język arabski, rządzili przez następne sześć stuleci, aż Mamelukowie, lokalna kasta wojskowa, przejęła kontrolę około 1250 roku, nadal rządząc po zdobyciu Egiptu przez Turków osmańskich w  1517. Po ukończeniu Kanału Sueskiego w 1869 r. Egipt stał się ważnym światowym węzłem komunikacyj nym. Budowa kanału spowodowała ogromne zadłużenie kraju.  Pozornie, aby chronić swoje inwestycje, Wielka Brytania przejęła kontrolę nad rządem Egiptu w 1882 r. Jednak lojalność wobec Imperium Osmańskiego trwała do 1914 r. Do 1922 r. Egipt był częściowo niezależny od Wielkiej Brytanii, uzyskał pełną suwerenność wraz z obaleniem Brytyjczyków popartym przez monarchię w 1952 r.

Egipt jest obecnie największą rosnącą populacją w świecie arabskim.  Jego ograniczona ziemia uprawna i zależność od Nilu przyczyniły się do nadmiernego opodatkowania zasobów i zubożenia społeczeństwa.  Rząd usiłując sprostać wymaganiom rosnącej populacji Egiptu, uchwalił reformę gospodarczą, zainwestował środki w komunikację i infrastrukturę fizyczną.  Dokonano tego do 25 stycznia 2011 r., kiedy młodzieżowe protesty obaliły prezydencję i rząd.  Teraz świat czeka na rozwój i postęp nowej cywilizacji egipskiej.